Blog van cursusdeelnemer.
Omdat we als team Spoedeisende Hulp verpleegkundigen meer kennis wilden hebben omtrent de zorg voor patiënten met acute of dreigende respiratoire insufficiëntie, kortom de benauwde patiënt, hadden we de wens om hier eens flink over bijgeschoold te worden.
En zo was het, na wat vergaderen, verzoekjes en kwaliteitsimpuls-aanvraag, ineens een feit…! Het hele team kon worden bijgeschoold.
Besloten werd om de EPA-module “Airway Management & Respiratory Support” van EDU-line te volgen. Na een gedegen voorbespreking met deze aanbieder werden drie scholingsdata geprikt, en konden mijn 27 collega-SEH-verpleegkundigen, een SEH-arts en ik ons aanmelden door middel van het digitale inschrijfformulier en ontvingen we een cursusboek.
Wel spannend, zo’n nieuwe cursus, als je al jaren gewend bent de geijkte bijscholingen te volgen… Die zijn namelijk altijd een beetje van hetzelfde, dus redelijk een makkie…
En nu moet ik ineens iets gaan bestuderen, wat ik zeker wel als verrijking van mijn vakinhoudelijke kennis zie, maar wat tegelijkertijd altijd al een ding is geweest…, met zeg maar van die odorexmomentjes…, pfff!
Nu functioneer ik als SEH-verpleegkundige het best onder druk, al zeg ik het zelf.
Maar heb dan toch spijt als ik eindelijk, op een vrij laat moment, besluit om mijn reader open te slaan en te gaan studeren………. Was ik hier maar eerder aan begonnen!!!
Bij het hoofdstuk over longmechanica en fysiologie raak ik de draad effe kwijt. Compliantie, elastische krachten retractiekrachten…, o jee, ik begin het allemaal lekker door elkaar te halen waardoor het ineens een stuk minder begrijpelijk wordt.
Is compliantie nu het zelfde als elasticiteit of was het andersom? En hoe zit het dan met longemfyseem…, dan is er toch een hoge compliantie? HELLUP……………!!!
De boel maar even aan de kant, en na een paar uurtjes maar weer opgepakt. En dan fiets ik zo door de reader heen.
Ondertussen stromen berichtjes van mijn collega’s binnen. “Hebben we ook een toets?”
Niet geheel onbelangrijk, toch? Een beetje studentgedrag is ons niet vreemd. Ik vraag het voor de zekerheid maar even na bij cursusleider Ray Vondenhoff.
Het antwoord is “nee”…, …gelukkig! Het moet vooral een leerzame, prikkelende lesdag worden. Nou daar heb ik wel zin in, maar vind het nog steeds spannend!
En dan is het zover…… Ik bijt met nog 8 andere collega’s het spits af door als eerste groep de lesdag te volgen, en zit dan ineens geboeid te luisteren naar een vakman (een Ventilation Practitioner) die het ook nog eens heel goed (op ons SEH-niveau!!!) kan uitleggen. Iemand die begrip heeft voor waar we tegen aanlopen en geen enkele vraag dom vindt. Inderdaad…, zoals beloofd relaxed, zeer leerzaam en prikkelend. Geweldig!!!!
Na twee uurtjes voel ik me zo vol van vertrouwen dat ik uit meligheid een berichtje op de SEH-groepsapp gooi…:”het gaat goed, de instaptoets was pittig. Er heeft maar eentje een her. Straks praktijktoets en theorie, spannend!!!”
Die kwam aan bij de nietsvermoedende collega’s die later aan de beurt zijn! Sommigen willen direct ruilen naar een datum verder weg, en anderen dreigen (nog meer) drank en Seresta nodig te hebben of zelfs een baan als kassière te overwegen.…..
Ondertussen gaat de lesdag door, de tijd vliegt. We krijgen uitleg, tips en tricks, er vallen kwartjes en de ‘oooh’s’ en ‘aha’s’ zijn meerdere malen te horen.
En dan is de magische oranje machine
aan de beurt….. en ineens is hij niet zo akelig magisch meer. Ik snap het ineens een stuk beter, begrijp de “knoppologie” van het apparaat en kan beredeneren wat te doen met een oxygenatie-probleem en wat te doen met ventilatie-probleem.
We oefenen met non-invasieve beademing en ik krijg de kans om eens te ervaren hoe dat nu voelt. Wel zo handig als je een patiënt wil instrueren, en zelf ook een ervaring rijker.
En zo komen we aan het einde van de cursusdag. De evaluatie kan beginnen.
Iedereen is enthousiast en ervan overtuigd dat vandaag ertoe zal bijdragen dat de benauwde patiënten betere zorg gaan krijgen (en dat we minder odorex nodig hebben, haha!).
Echter, zoals een collega het treffend zei: “Het is net als bij hypotheken. Als je bij de adviseur zit snap je alles, maar als je het na 4 maanden aan iemand opnieuw moet uitleggen lukt het een stuk minder makkelijk. Maar je hebt het wel nodig!”
We bespreken het belang van borging en verdere verdieping van de opgedane kennis. Mijn collega’s en ik zijn vandaag zo enthousiast geraakt / geprikkeld dat dit zeker gaat lukken!
Karin Wubben, SEH-verpleegkundige
St. Anna Ziekenhuis, Geldrop
